• spektakularne
• obiektów
• obowiązków
• ochrony
• zorganizowanym
• konserwacji
• dziedzictwa
• międzynarodową
• odrestaurowano
• wyspecjalizowaną
• bezpieczną
• turystyki

Lista światowego  to lista obiektów dziedzictwa kulturowego i dziedzictwa naturalnego o „wyjątkowej powszechnej wartości” dla ludzkości prowadzona przez organizację  ONZ UNESCO.

Lista została ustanowiona na mocy Konwencji w sprawie  światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego przyjętej przez UNESCO w Paryżu 16 listopada 1972, która weszła w życie z dniem 17 grudnia 1975. Do stycznia 2017 Konwencję przyjęły lub ratyfikowały 193 państwa. 

Najwięcej  wpisanych na listę znajduje się we Włoszech (55), Chinach (55), Hiszpanii (48), Niemczech (46) i we Francji (45). W Polsce jest 16 obiektów wpisanych na listę. 

Wpis na listę światowego dziedzictwa wiąże się z wypełnianiem konkretnych  przez państwo, na którego terytorium znajduje się wpisany obiekt. Państwo musi składać regularne raporty do Komitetu Światowego Dziedzictwa na temat stanu obiektu, jego ochrony,  i zarządzania, by umożliwić UNESCO monitorowanie obiektu. 

W przypadku zagrożenia, obiekty z listy mogą liczyć na wsparcie UNESCO – finansowe (z Funduszu Światowego Dziedzictwa), polityczne, eksperckie i medialne. Dzięki kampaniom  przez UNESCO udało się uratować piramidy w Gizie, którym zagrażała budowa autostrady, a po interwencji UNESCO przebieg autostrady został wytyczony z ominięciem piramid w bezpiecznej odległości, oraz Park Narodowy Ćitwan w Nepalu, któremu zagrażały plany zmiany biegu rzeki, a po interwencji UNESCO planów tych zaniechano. Dzięki wsparciu UNESCO  kompleks Angkor w Kambodży i stare miasto w Dubrowniku po zniszczeniach w czasie wojny w Bośni i Hercegowinie, a także zainstalowano system odwilgacania w kopalni soli w Wieliczce. 

Jeszcze w latach 60. i 70. XX wieku UNESCO przeprowadziło  kampanie na rzecz ratowania zabytków w Egipcie, we Włoszech (po powodziach we Florencji i Wenecji), Pakistanie (Mohendżo-Daro) i Indonezji (Borobudur). W 1959 roku, na wniosek Egiptu i Sudanu, UNESCO zorganizowało  kampanię na rzecz uratowania świątyń nubijskich w Abu Simbel, którym groziło zalanie po wybudowaniu Wysokiej Tamy w Asuanie. Przyspieszono prace archeologiczne na terenach zagrożonych zalaniem, a świątynie Abu Simbel przeniesiono w  lokalizację.

Uzyskanie marki światowego dziedzictwa może zwiększyć zainteresowanie obiektem, co może przełożyć się na większą liczbę zwiedzających i wyższe wpływy z turystyki. Wpływy z  będą jednak w dużej mierze zależeć od lokalizacji obiektu, jego promocji oraz jakości bazy turystycznej.