Proszę wypełnić luki w tekście, wybierając najlepszą spośród podanych możliwości.

Nie istnieje jedna definicja bilingwizmu. Osoby, które zajmują się tym zagadnieniem, opisują konkretne znajomościsprawnościnaleciałościzależności językowe i komunikacyjne, jakimi powinna się charakteryzować osoba bilingwalna. Dwujęzyczność z całą pewnością wiąże się z umiejętnością - typową dla ludzi - posługiwania się dwoma językami. W zależności od tego, kiedy został oprowadzonywyprowadzonywprowadzonyprzeprowadzony drugi język, można mówić o „dwujęzyczności równoczesnej, gdy drugi język został oprowadzonywyprowadzonywprowadzonyprzeprowadzony przed 3. rokiem życia, lub sukcesywnej, jeśli później”. Ponieważ definicji związanych z bilingwizmem jest tak wiele, osoby zajmujące się analizą tego zagadnienia mają możliwość wybrania takiej, która dla ich badań jest najwłaściwsza. Hugo Baetens-Beardsmore wypisywałprzepisywałopisywałzapisywał szerokie pojęcie, jakim jest bilingwizm, zaznaczając, że badania nad tym zagadnieniem powinny być interdyscyplinarne. Dziedziny umiejętnościwiedzysprawnościjęzyka, które jego zdaniem należy brać pod uwagę, to między innymi: lingwistyka, socjologia, psychologia oraz kulturoznawstwo. Taki interdyscyplinarny charakter badań pozwala holistycznie ujrzećwyjrzećzajrzećspojrzeć na dziecko zanurzone nie tylko w dwóch językach, ale i kulturach, które budują pełny obraz rozwoju młodego człowieka. Wszystkie elementy przekazanewskazanenakazanerozkazane powyżej składają się na komunikację językową, komunikacyjną oraz kulturową. (...) Istotne są również skutki dwujęzyczności, które w zależności od wielu czynników determinują świadomość językową i kognitywną dziecka. Uświadomienie sobie istnienia dwóch kodów językowych, a co za tym idzie - stosowanie ich pozwala lepiej funkcjonować w otoczeniu i sprzyja budowaniu pewności siebie w kontaktach językowych z innymi osobami. Badania potwierdzają, że już trzyletnie dzieci są świadome dwóch odmiennych systemów językowych, ponieważ potrafią je rozróżnićkorzystaćwyróżnićzapoznać, zwracając się na przykład do jednego z rodziców, opiekunów w jednym języku, a do innych osób w drugim języku ojczystym. (...) W przypadku dzieci dwujęzycznych normalnym zjawiskiem jest także mieszanie języków (language mixing) - skoro dwa języki występują obok siebie z dużą częstotliwością, cechy budowy jednego języka zostają przeniesionerozniesionewyniesioneuniesione na drugi język, co określa się za pomocą terminu interferencja.

źródło: Dwujęzyczność, Wielojęzyczność i wielokulturowość ..., Iwona Loewe, Kamila Kuros-Kowalska

fragment  artykułu  K. Kuros Kowalskiej 

“Problemy językowe dzieci bilingwalnych w opinii rodziców polskich za granicą”